Nie wieder Auschwitz, is de slogan. Maar hoe doen we dat? Onder anderen door te herkennen hoe antisemitisme ons politieke denken binnendringt.
Natuurlijk zijn we gespitst als progressievelingen op het frame “ze-van-daarbuiten komen onze cultuur kapot maken”. Terecht. Wie “ze-van-daarbuiten” zijn wisselt: het kunnen atheisten zijn, katholieken, of moslims. Soms worden er zelfs de progressieven zelf mee bedoeld. En heel vaak ook Joden.
Maar aan de linkerkant van het politieke spectrum zijn we ook gevoelig voor antisemitisme, maar vanuit een ander frame. Linkse analyse gaat vaak uit van de notie dat geld een vorm van macht is. Terwijl ik het uitschrijf realiseer ik me dat het voor bij een bijna vanzelfsprekende beschrijving van de realiteit is. Maar wie heeft geld?
En daar komen de schimmige antisemitische complotten al heel gauw weer om de hoek kijken.
Al even cliché als “geld is macht” is het advies kritisch te kijken naar wat je leest, hoort, en deelt. Maar het is ook waar. Want antisemitisme hoort niet thuis in onze wereld. En dus moeten we uitkijken met wat we herhalen, welke associaties onze woorden oproepen, welke beelden. Want door zorgvuldig te zijn met onze woorden, bouwen we aan een zorgvuldig begrip van de wereld.
Glauke's Blog 